საქართველო – ცნობილი, როგორც „მეღვინეობის აკვანი“, ღვინის წარმოების 8000 წლიანი იტორია აქვს. 500 ადგილობრივი ყურძნის ჯიშით და ქვევრში ღვინის დაყენების უნიკალური მეთოდით, ეს თვალწარმტაცი მთიანი ქვეყანა დიდ შთაბეჭდილებას ახდენს ყველაზე. ეს კიდევ ერთხელ დაადასტურა IWSC 2024-ის შეფასებებმა, სადაც მსაჯებმა კიდევ ერთხელ აღნიშნეს ქართული ყურძნის ჯიშისა და ტექნოლოგიის განსაკუთრებულობა. გურჯანის ღვინის ფესტივალისა და საქართველოს ღვინის ეროვნული სააგენტოს ორგანიზებული ღონისძიების დასასრულს ჩვენ ვთხოვეთ ჟიურის წევრებს: დეივიდ კერმოდს, ვილ ჰილს, კატ ლომაქსს და, რა თქმა უნდა, მთავარ მსაჯს, ალისტერ კუპერს, რომ გაეზიარებინათ მათი მოსაზრებები ქართულ ღვინოსა და მის გლობალურ მომავალზე.
გაოცებული ვარ. ეს ჩემი მეორე მოგზაურობაა საქართველოში, პირველად 4-5 წლის წინ ვესტუმრე. მას შემდეგ ღვინის ხარისხი საკმაოდ გაზრდილია. დიდად ვისიამოვნეთ უმაღლესი დონის ღვინოებით დეგუსტაციითა და შეფასებით, – ასე შეაფასა ღვინის მაგისტრმა ალისტერ კუპერმა წლევანდელი კონკურსი.
კონკურსის შედეგები ქართული ღვინოების მაღალი ხარისხის დასტურია – წელს კონკურსში მონაწილე 450-მდე ღვინოდან 60%-ზე მეტი მედლებით დაჯილდოვდა, მათ შორის გაიცა 18 ოქროს მედალიც. წლევანდელი შედეგები მსგავსია გასული წლისა. IWSC 2023-ზე მონაწილე ღვინოების დაახლოებით 57%-მა მიიღო მედალი, მათ შორის იყო 16 ოქრო.
ჩვენს მსაჯებზე შთაბეჭდილება მოახდინა არა მხოლოდ ხარისხმა, არამედ ქართული ღვინოების მრავალფეროვნებამ.
„ბევრი განსხვავებული სტილია ქართულ ბაზარზე! და არა მხოლოდ სტილი, არამედ ყუძნის ჯიშების მრავალფეროვნება. ჩვენ ვცდილობთ უფრო მეტი კავშირი დავინახოთ ყუძნის ჯიშებსა და ღვინის დაყენების ტექნოლოგიებს შორის, რომელიც ჭიქაში ჩამოსხმულ ღვინოში კარგად ჩანს“, – თქვა უილ ჰილმა.
ქეთ ლომაქსი განსაკუთრებით გამოარჩევს ქართული ღვინის ხასიათსა და თვისებებს: „ზოგიერთი უმაღლესი კლასის ღვინო, რომელიც ჩვენ ოქროს მედლით დავაჯილდოვეთ, მართლაც გამორჩეული და წარმოუდგენლად დასამახსოვრებელი იყო მისი არომატით. მათ აქვთ უნიკალური დამახასიათებელი ნიშანები, ინდივიდუალობა, რაც გამოარჩევს ამ ქვეყანას. ასე რომ, დიახ, უმაღლესი ხარისხის საუკეთესო ღვინოებია.
მსაჯებმა აღნიშნეს, რომ ზოგიერთ ქვევრის ღვინოს ჰქონდა გამორჩეული, მდიდარი ტექსტურა, ბზინვარება და დამახასიათებელი გემო, რომელსაც სწორედ ქვევრი აძლევს.
„ძალიან ხშირად გვხვდებოდა უმამის გემო ქვევრის ღვინოებში. ზოგჯერ იგრძნობოდა სოიოს მარცვლის, ზოგჯერ უფრო მეტად პარმეზანის მსგავსი გემო მოდიოდა, მაგრამ ეს იყო საოცრად დახვეწილი… მნიშვნელოვანია, რომ ტექსტურა, რომელიც მიიღება ღვინის ქვევრში დაყენების ტექნიკით, სხვა ჭურჭელში შეუძლებელია ასეთი შედეგის მიღება. ეს არის პიკანტურობისა და ტანინის არაჩვეულებრივი ინტეგრაცია და ეს საოცარი სიმშრალე, რომელიც ბოლოს მოდის.“, ამბობს ვილ ჰილი.
მსაჯებმა ხაზგასმით აღნიშნეს, რომ როდესაც საქმე ეხება ქვევრში დაყენებულ ქარვისფერ ღვინოს, საჭიროა სიფრთხილე, რათა თავიდან იყოს აცილებული ზედმეტი სიმშრალე. როდესაც ეს ღვინო სწორად მზადდება ნამდვილად გამორჩეულია და მათი დაძველება მართლაც გასაოცარია, აღნიშნეს მსაჯებმა. როდესაც ღვინო ბალანსის დაცვით მზადდება, ის გამორჩეული თვისებების მატარებელია და, შესაბამისად, მას დაძველების დიდი პოტენციალიც აქვს, ამბობდნენ მსაჯები.
„ვფიქრობ, ძალიან ხშირად ეს ღვინოებია, რომლებიც საკვებთან ერთად უნდა დააგემოვნო – სწორედ, მათში არსებული ტანინის გამო.“- ამბობს ღვინის მაგისტრი ალისტერ კუპერი.
სომელიეს ოცნება, ღვინის ბაიერის ღამის კოშმარია, რადგნა ასეთი ღვინოების გაყიდვა, ნამდვილად, რთულია.
კატ ლომაქსმა რამდენიმე რჩევა გაუზიარა მეწარმეებს:
„რესტორანში ღვინის გაყიდვა შედარებით მარტივია, რადგან სომელიეს გიყვება ისტორიას და გიხსნის, რატომ მიდის კონკრეტული ღვინო კონკრეტულ საჭმელზე. სუპერმარკეტში შესყიდვის პროცესი კი სრულიად განსხვავებულად მიმდინარეობს – არავინ გიხსნის, რატომ უნდა შეიძინო ღვინო. პოტენციური მყიდველი ხელმძღვანელობს ბოთლზე დატანილი ეტიკეტირებით. ასე რომ, რაც უფრო მეტი ინფორმაცია იქნება მითითებული ბოთლზე, მით მეტი შანსია თქვენი ღვინის როგორც გაყიდვის, ისე ლოიალურობის გაზრდის თვალსაზრისით, რადგან გეყოლებათ მომხმარებელი, რომელმაც იცის რომელი ღვინო დალიოს და როდის.“
ეტიკეტირებაზე მეტი აქცენტის გაკეთება და კონკრეტულ ღვინოსთან შესაბამისი საკვების მითითება მსაჯების საერთო რჩევა იყო.
გამორჩეულ ყურძნის ჯიშებზე საუბრისას, ჩვენმა ჟიურიმ ხაზი გაუსვა საფერავს, რომელსაც ხშირად „ქართული ყურძნის მეფეს“ უწოდებენ. მსაჯების აზრით, ეს დამსახურებული ტიტულია, რადგან „საფერავი“ მომხმარებელს მოსწონს… ის „მალბეკსაც“ კი შეადარეს.
ალისტერ კუპერი აღნიშნავს: „ვფიქრობ, რომ ეს არის შესანიშნავი ჯიში, რომელიც ბევრი ადამიანის მოწონებას იმსახურებს. ეს უკანასკნელი, ჩემი აზრით, ეს არის საოცარი თვისება, რომელიც მალბეკსაც აქვს. ის ზუსტად ისეთივე ხელმისაწვდომია მომხმარებლებისათვის, როგორც ღვინის ექსპერტებისთვის. ვფიქრობ, რომ საფერავს ბევრი რამის შემოთავაზება შეუძლია და დაძველების მაღალი პოტენციალი აქვს.“
მსაჯები აღფრთოვანებულები არიან საფერავის მდიდრული გემოთი და ხაზგასმით აღნიშნავენ, რომ ყურძნის ამ ჯიშთან ტანინების სწორად განსაზღვრა საოცარ სიფრთხილეს მოითხოვს.
„ვფიქრობ, რომ ყველაზე წარმატებულ ღვინოებს, რომელიც ჩვენ დავაგემოვნეთ , ტანინები მართლაც კარგად დაბალანსებული ქონდა. ცხადია, ამ მდიდარი ყურძნის ჯიშისგან დაყენებულ ღვინოს შეიძლება ბევრი ტანინი ჰქონდეს და ღვინოს ძალიან მშრალი იყოს. ასე რომ, როგორც აღვნიშნე, რაც უფრო დახვეწილია ღვინო, მით უფრო დაბალანსებულია ტანინი – მას აქვს სასიამოვნოდ სიმჟავე, მაგრამ ეს არ არის დომინანტური გემო,“- ქეთ ლომაქსი.
რაც შეეხება სხვა წარმოდგენილ ღვინოებს, რომლებმაც კარგი შედეგი აჩვენეს, ესენია: ქისი, ხიხვი, რქაწითელი და კახური მწვანე.
“მე ვფიქრობ, რომ ქისს საოცრად უხდება ქვევრში დაყენება. ეს არის ყვავილოვანი არომატებით გაჯერებული, მაგრამ არა ზედმეტად, მაგალითად როგორც არის Torrontes ან Gewurztraminer. ვფიქრობ, რომ ქისს სხვა ჯიშებისაგან განსხვავეებით აქვს უფრო თავშეკავებული გემო, რომელიც უფრო მეტად წააგავს Gruner Veltliner-ს, რომელიც ახლა ძალზედ პოპულარულია“, – ალისტერ კუპერი.
მსაჯმა, ვილ ჰილმა აღნიშნა, რომ ღვინოების დაგემოვნებისას აღმოაჩინა რამდენიმე რქაწითელი საუცხოო დაძველებით. რაც შეეხება ქვევრის ღვინოებს, ვილის ჰილის ფავორიტი ღვინოა, ხიხვი, რომელშიც პიკანტური გემოები იგრძნობოდა. სასიამოვნოდ გასაკვირი იყო კიდევ ერთი ღვინის აღმოჩენა- კახური მწვანე – ელეგანტურობა, რომელიც მსაჯებმა ღვინოში აღმოაჩინეს, ნამდვილად წარმოადგენს ქვევრის ღვინის საუკეთესო მაგალითს.
რომ შევაჯამოთ მსაჯების შეხედულებები და რჩევები, რომელიც მიზნად ისახავს ექსპორტის ზრდას, ქართული ღვინო უდავოდ მაღალი ხარისხისაა, ახლა კი დროა ფოკუსირება მოვახდინოთ ბრენდინგზე. მნიშვნელოვანია, ეტიკეტი ადვილად წასაკითხი და გასაგები იყოს მომხმარებლისათვის, ხოლო ბოთლის უკანა ეტიკეტი უნდა იყოს მარტივად აღსაქმელი – როგორი გემო აქვს ღვინოს, როგორ მივითვათ და რასთან ერთად. რაც შეეხება მეღვინეობის პრაქტიკას, აქ ოქროს გასაღები ღვინის დაყენების სიფრთხილეშია.
ქეთ ლომაქსმა აღნიშნა, რომ როგორც წითელ, ისე ქვევრის ღვინოებს მისცემდა ერთ მნიშვნელოვან რჩევას, რომ ტანინები უფრო დაბალანსებული იყოს. „როგორც წითელზე აღვნიშნეთ, ასევე ქვევრის ღვინოზეც დიდხანს დაყენებამ შეიძლება გამოიჭვიოს ღვინოს სიმშრალე. ყველაფერი კი არის პირის ღრუს რეცეპტორებზე დამოკიდებული – გემო წვნიანია თუ მშრალი? და თუ გემო უფრო გამოშრობისაკენ მიდის, ალბათ, ღვინოს დიდხანს დააყოვნეთ ქვევრში“.
ალისსტერ კუპერმა დაამატა, რომ ხილის ღვინოები, რომელიც საფერავზე მსუბუქი დასალევია, დაეხმარება მეღვინეებს საფასო პოლიტიკის დაწევასა და მომხმარებლის მოზიდვაში.
კიდევ ერთი რჩევა რომელიც მსაჯებისგან მივიღეთ არის მჭიდრო თანამრომლობა დამოუკიდებელ საცალო სექტორთან, რომლებიც შეიძლება გახდნენ ქართული ღვინის წარმომადგენლები. „დამოუკიდებელ სპეციალისტებს ყავთ ერთგული მომხმარებელი და მათი რიცხვი მზარდია. ბევრი ადამიანი ვიცი, რომელიც საერთოდ არ არის ღვინის ინდუსტრიაში ჩართული, ან ირიბად არის ჩართული, თუმცა უამრავი მომხმარებელი ენდობა მათ. ვფიქრობ, უნდა დავრწმუნდეთ, რომ ამ სექტორთან მჭიდროდ ვთანამშრობლობ, რომელსაც დიდი როლი შეუძლია შეასრულოს მომხმარებელთან ურთიერთობაში“, თქვა ალისტერ კუპერმა.
„საქართველო არის საუკეთესო ადგილი ღვინის მოყვარულებისთვის, აღმოაჩინონ, შეისწავლონ და დააგემოვნონ ავთენტური სახეობის ღვინოები“, განაცხადეს მსაჯებმა. ამავდროულად ქვეყანა წარმატებით ახდენს უძველესი ტრადიციებისა და თანამედროვე ტექნიკის სინთეზს, რომელიც ძალზედ სასიამოვნოა და კარგად აღსაქმელი მთელი მსოფლიოსათვის. საინტერესოა ქართული ღვინის ხარისხის ზრდა, რასაც მსაჯები მოუთმენლად ელიან მომავალი წლისათვის.
